Als we samen studeren... Op een gegeven moment drong het besef door dat er niet zoiets bestaat als boeddhisme, er zijn alleen boeddha's: WIJ ZIJN BOEDDHA'S!

Dharma is de leer van vele grote meesters zoals Siddhartha, Padmasambhava en de drie Murti - Brama, Vishnu, Siwa - in al hun vormen. Voor mij zijn deze heiligen een almachtige aanwezigheid die ons eraan herinnert DAT WIJ ZIJN.

Santana Dharma vertaalt zich in de Eeuwige Waarheid.

Hieronder een heilig beeld van de Dierbare Meester Padmasambhava, de Lotus Geborene en Volledig Verlicht bij de Geboorte. De leer van Padmasambhava en de diepgaande verwijzing naar de vreedzame en toornige godheden, vormen voor mij een duidelijke uitleg over hoe we de kwaliteiten van aanwezigheid kunnen leren kennen en medicijn in Alles kunnen ontvangen. Dank u wel.

Ik wil graag een persoonlijk verhaal met u delen om te illustreren hoe Dharma zicht kan ontvouwen in een leven, natuurlijk voor iedereen op de eigen unieke wijze:

Geboren in...

Een gekke situatie, nietwaar, velen van ons!? Jongste, oudste en enig geboren kind van Marianne Jacobs, die op haar beurt de jongste van vijf kinderen was. Mijn moeder, de dochter van Jeanne Roode-Jacobs en drs. Karel Frederik Jacobs, de enige van hun kinderen die op Nederlandse bodem is geboren. Mijn ooms, alle drie geboren en getogen in Nederlands-Indië, en mijn tante geboren in Chili. Mijn grootvader van moederskant was van beroep tropisch landbouwkundig ingenieur, dus reisden ze de wereld rond. Pas in de latere jaren van hun huwelijk zouden ze zich hier vestigen en wonen, waar ze zich voor de laatste keer zouden vestigen en mijn moeder, en uiteindelijk ook mij, zouden opvoeden, maar daar kom ik later op terug.

Mijn vader, René Rutger Antonius Paul Webb, de mystieke prins die ik bij elke stap mis, was getrouwd en had vier kinderen toen hij mijn moeder ontmoette in het ziekenhuis waar ze destijds beiden werkten. Mijn vader was cardioloog en mijn moeder was verpleegster en assistente. Zoals je kunt zien was ik zijn jongste. Papa, tweede zoon van Maria Louise 'Rietje' Webb Husser en Rutger John Felix 'Tutti' Webb. Zijn oudere broer was enkele jaren eerder overleden aan een terminale ziekte. Papa, geboren in Utrecht tijdens de Tweede Wereldoorlog in het geheim vanwege de verantwoordelijkheid van mijn grootouders in de Nederlands-Indische verzetsgroep. Ten tijde van zijn geboorte werden vrouw en kinderen uiteraard geheim gehouden om veiligheidsredenen. Mijn geliefde grootvader Tutti werd gearresteerd en doodgeschoten op 4 september 1944, toen mijn vader 5 maanden oud was. Het verlies van mijn opa moet verschrikkelijk zijn geweest en mijn grootmoeder Rietje hertrouwde snel en zou later nog een dochter en een zoon krijgen. Ik kan op dit moment niet meer details delen, omdat mijn vader in 1992 om het leven is gekomen bij een dodelijk auto-ongeluk. Als u meer wilt weten over de geschiedenis van mijn grootvader Tutti, kunt u de literatuur van Ernst Jansz raadplegen, aangezien zijn vader en mijn grootvader sinds de vroege jeugd opgroeiden in Batavia en later samen naar Nederland kwamen.

Spoel even door... naar 1992, het jaar dat ik verloor. Ik verloor, tenminste, zo voelde ik me. Eén enorm verlies. Waardoor ik compleet verloren was, doodsbang en niet meer kon ademen. (Godzijdank voor kretek, ongelooflijk hoe je hier troost uit kunt putten als je buiten adem bent...) In dat jaar verloor ik niet alleen mijn vader, maar ook mijn moeder. Ik verloor alles wat ik dacht te hebben en de wereld implodeerde volledig. Pas nu, in 2025, zie ik dit helder als een licht. De tweede partner van mijn moeder is onlangs overleden en haar zien rouwen en ervaren hoe ze met dit verdriet omging, leert me zoveel over hoe verloren ik me op dat moment voelde.

Dus het jaar 1992, ik werd dat jaar 8. Ik klampte me vast aan de ouders van mijn moeder; opa en oma Jacobs. Ik heb de meest liefdevolle en warme herinneringen aan die tijd, dat ik daar vaak was. Eindeloze wandelingen met mijn opa in het bos, pedicures en borduren met mijn oma, ze was zo ijverig. Ik hield van ze, vooral van mijn opa, hij was mijn rots en ik was de zijne, zo voelde dat voor mij... Hij nam me mee naar allerlei leuke plekken, natuurexpedities, culturele uitstapjes, speeltuinen, winkelen; het was het allerleukste. Hij nam me mee op zijn trips down memory lane en deelde zijn avonturen van over de hele wereld. En oh, de schoonheid van al hun herinneringen en prachtige verzamelde schatten. Verhalen, foto's, kunstwerken en postzegels. Ik nam het allemaal gewoon in me op. Ze lazen me voor en ik kon weg drijven in een soort van droomstaat, tussen werelden...

Werken met Tarot ging heel natuurlijk. Ik kreeg mijn allereerste deck toen ik met mijn moeder in een esoterische boekwinkel in Utrecht aan het snuffelen was. Mijn moeder kocht de Findhorn-kaarten voor zichzelf, die de traditionele tarot verbinden met mythen en sprookjes. Hoewel dit deck aanvankelijk veel geschikter zou zijn geweest voor mijn leeftijd destijds, koos ik zelf voor de Rider Waite- Smith tarot. Een vreemde keuze voor een kind van nog geen 12 jaar. Ik sorteerde de kaarten en legde ze in mijn kamer op een soort altaarachtige plek, naast wat kaarsen en de mensenschedel die mijn grootvader ooit had gevonden en mee terug had genomen tijdens zijn werk in de woestijn. (Bizar dat dit vroeger überhaupt mogelijk was.)

Er kwamen boeken. Zeeën en stapels esoterische boeken met allerlei vertalingen van de symboliek. Voor mij was het allemaal een geweldige toevluchtsoord, terug naar binnen waar ik mijn eigen realiteit kon bepalen. Ik leerde de kaarten van binnenuit kennen en kreeg er mijn eigen associaties mee. Dat ontwikkelde zich tot een palet aan symboliek dat ik later op Karens school leerde ordenen. Er bleken zowel overeenkomsten als verschillen te zijn in de uitleg. Zo las ik over de archetypische betekenis van symbolen en, net als iedereen, heb ik ook mijn eigen verhaal over bepaalde beelden. Zo interpreteer ik dromen en beeldtaal in het algemeen. Volgens de numerologie is de Keizerin een belangrijke kaart voor mij en dat gevoel ben ik in de loop der jaren ook echt gaan krijgen.

Yoga is en was altijd een manier om te kunnen blijven functioneren - een soort van - het delen van oefeningen gebeurde gewoon zo. Het kwam van diep van binnen. Ik was 15 jaar oud en logeerde bij mijn vriendin Leonie toen ik erover begon te praten. Mijn zus ging naar yoga in de stad en het sprak me gewoon aan. In Huizen werd daar toen nog niet over gesproken voor een tiener, dus het moest wachten. Nog eens 2 jaar voordat ik voor het eerst op de mat stond. Je kunt hier over mijn beoefening lezen.

Patanjali stelt dat Dharma deugd, rechtvaardigheid, wet, plicht, moraliteit, religie, religieuze verdienste en standvastig besluit omvat. Soetra 4.29

We cultiveren constructief gedrag om minder constructief gedrag te vervangen en ontrafelen langzaam onze natuurlijke staat en delen onze talenten via een meditatieve staat. Zo ontrafelen we langzaam het karmische paspoort en oefenen we gelijkmoedigheid van geest om in rechtschapenheid te leven. Een beoefening van meerdere levens.

Het karmische paspoort... zijn aangeboren eigenschappen in ons gedrag; gedragspatronen of samskara. 'Zoals we zaaien, zo zullen we oogsten' is slechts de buitenste laag van het karmische raadsel. We zijn allemaal wel eens op dat punt geweest of op dat moment geweest waarop we ons gevangen voelden in onze eigen besluitvorming. Wat we ook doen, we komen steeds weer op hetzelfde punt uit, met hetzelfde resultaat. Ja, ik weet dat je daar al eerder bent geweest. Deze onderbewuste gedragspatronen worden bijna altijd aangestuurd door karmische verslagen, waardoor we ons steeds weer in dezelfde patronen gedragen. Dit kan te wijten zijn aan karma dat in dit leven is gecreëerd, maar het kan ook veroorzaakt worden door karmische verslagen uit het verleden. Wat de reden of oorzaak ook is, we oefenen gelijkmoedigheid in dit proces van bewustwording van deze karmische indrukken.

Door de jaren heen ben ik gaan begrijpen dat het bij mijn eigen Dharma hoort om tussen werelden te reizen. De wereld binnenin en de wereld daarbuiten. Wat ooit een toevluchtsoord was, is een uitgesleten pad geworden. We hebben allemaal deze aangeboren eigenschappen, ondeugden, deugden en een medicijn om te delen. Hieronder zie je een foto van mij met mijn ouders, ik ben zo dankbaar.